Kradzież, a może przywłaszczenie? Dlaczego nie warto sprzątać posesji z rzeczy, których nie jesteśmy jedynymi właścicielami.
Adwokat Joachim Rassek podjął się skutecznej obrony Klienta, któremu urząd prokuratorski zarzucił popełnienie przestępstwa z art. 278 § 1 Kodeksu karnego. Zgodnie z przywołanym przepisem: “Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5”.
W sprawie niniejszej Klient udał się na teren posesji, na której mieszkał jego zmarły ojciec i na prośbę matki, ale także realizując prośbę wcześniej wyrażaną przez żyjącego wówczas ojca, uprzątnął działkę z zalegających tamże rzeczy. Przedmioty te (m.in. nieużywana od dwóch dekad dwuosiowa przyczepa oraz wózek do przewozu zwierząt – bez znaków identyfikacyjnych) oddane zostały w miejscowym punkcie skupu złomu. Uzyskaną kwotę, nieco ponad 1.400 zł, Klient Mecenasa Rasska zwrócił następnie w całości właścicielowi skupu, kiedy to sprawa zaczęła się komplikować (po zgłoszeniu przez szwagierkę oskarżonego rzekomej kradzieży wspomnianej dwuosiowej przyczepy i wózka do transportu zwierząt …).
Policja otrzymawszy od szwagierki Klienta zgłoszenie o rzekomej kradzieży, zaniechała jednak ustalenia, kto jest faktycznym właścicielem poszukiwanych przedmiotów.
Sęk w niniejszej sprawie tkwił w tym, iż – jak to często bywa w sytuacjach dzielenia spadku po zmarłym – siostra brata Klienta, była z nim skonfliktowana i mimo wspomnianej zgody – mającej największy udział we własności – matki Klienta, złożyła zawiadomienie do organów ścigania. Nadmienić wypada, że współwłaścicielami, m.in. przyczepy i wózka, byli: matka Klienta w 4/6 części, Klient w 1/6 części oraz zgłaszająca kradzież szwagierka Klienta, która odziedziczyła spadek wraz ze swoimi dziećmi w 1/6 części.
Sąd Rejonowy w Zawierciu, co wymaga podkreślenia i odnotowania, podzielił w pełni argumentację prezentowaną przez obronę, iż oskarżony w istocie nie mógł dopuścić się kradzieży przedmiotów (element zaboru w celu przywłaszczenia), których był jednym ze współwłaścicieli w ułamkowej części po zmarłym ojcu, a co najwyżej możemy mówić i rozpatrywać zachowanie oskarżonego pod kątem przywłaszczenia (art. 284 § 1 ~ z § 3 k.k.).
Sąd uwzględnił w całości wnioski obrońcy i warunkowo umorzył (na mocy art. 66 § 1 Kodeksu karnego) postępowanie karne wobec oskarżonego na okres 1 roku próby.
Również obrony i w takich sprawach przychodzi się podejmować Adwokatowi Rasskowi, z pozytywnym skutkiem dla niewyłącznego właściciela.
- przydzielaniem rozpoznawania wniosków o wyłączenie sędziego, gdy wśród podstaw wniosku znajduje się okoliczność dotycząca powołania sędziego,
- obowiązkiem uwzględniania prawa Unii Europejskiej przy sporządzaniu orzeczeń i uzasadnień.
“(…) ustawa z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 3) doprowadziła do sprzecznego z Konstytucją RP trybu wyboru sędziów-członków Krajowej Rady Sądownictwa, co spowodowało, iż ten kluczowy dla zachowania niezależności polskiego sądownictwa organ utracił gwarancje swojej niezależności. W konsekwencji tryb powołania, względnie promocji sędziów na wyższe stanowiska z udziałem tego organu był wadliwy, co znajduje potwierdzenie w szeregu orzeczeń zarówno trybunałów międzynarodowych, jak i polskich sądów. (…).”.
- W omawianym projekcie aktu normatywnego wskazano, że sprawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziego w sytuacji, gdy wśród podstaw tego wniosku znajduje się okoliczność dotycząca powołania sędziego, mają nie być przydzielane sędziom, którzy objęli stanowisko w wyniku wniosku o powołanie sędziego, przedstawionego Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej przez Krajową Radę Sądownictwa ukształtowaną wskutek wejścia w życie ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw. Co więcej, sędziowie ci mają nie być uwzględniani w przydzielaniu spraw, o których mowa w zdaniu poprzedzającym, przez System Losowego Przydziału Spraw.
- Nadto w rozporządzeniu wskazano, że przy sporządzaniu orzeczeń i uzasadnień uwzględnia się prawo Unii Europejskiej, w szczególności art. 19 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. poz. 864, z 2007 r. poz. 843, z 2011 r. poz. 1555, z 2013 r. poz. 739 oraz z 2021 r. poz. 1309 i 1852), kierując się zasadami pierwszeństwa, bezpośredniego stosowania oraz lojalnej współpracy, a także wiążące Rzeczpospolitą Polską prawo międzynarodowe, w szczególności art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie, uwzględniając przy ich wykładni orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
Projekt rozporządzenia dostępny jest na stronach Rządowego Centrum Legislacji.
– 2023 r.
Co dalej z przedawnieniem wykonania kar …?
Specustawa covidowa wprowadziła (w art. 15zzr’) zawieszenie biegu terminów przedawnienia karalności przestępstw i przestępstw skarbowych oraz wykonania kar orzeczonych za ww. czyny. Okazuje się, że sprawą zainteresował się także Rzecznik Praw Obywatelskich, który skierował odpowiednie wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości. O dziwo pismem z dnia 20 września 2022 r., znak: DLPK-I.053.2.2022, Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości – Marcin Warchoł, działając z upoważnienia Ministra Sprawiedliwości zajął stanowisko, że reosrt sprawiedliwości podziela tezy zaprezentowane w wystąpieniu RPO. Jak wskazano we fragmencie pisma MS: Obecnie zawieszenie tych terminów uzależnione jest od czasu trwania stanu zagrożenia epidemicznego. Trzeba jednak zauważyć, że dostosowane do stanu epidemii i zagrożenia epidemicznego regulacje predestynują obecnie sprawne funkcjonowanie organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości umożliwiające adekwatną reakcję prawnokarną w zakresie pociągnięcia do odpowiedzialności karnej i karnoskarbowej sprawców czynów, bez konieczności zawieszenia okresów przedawnienia w tym zakresie. W szczególności należy zwrócić uwagę na wprowadzoną w sprawach karnych możliwość prowadzenia on-line (zdalnie) rozpraw i posiedzeń zarówno w postępowaniu rozpoznawczym jak i wykonawczym przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających udział w posiedzeniu na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Rozwiązanie to w początkowej fazie nastręczało niewielkie problemy technicznoorganizacyjne, które zostały wyeliminowane i obecnie stanowi skuteczne narzędzie sprawnego funkcjonowania sądów. Z uwagi na dbałość o zdrowie podczas pandemii, w sądach dostosowano i udostępniono także specjalne sale wyposażone w środki techniczne umożliwiające stronom postępowania, które nie dysponują stosownymi warunkami, zdalny udział w rozprawach i posiedzeniach. Strony a także uczestnicy postępowania biorą wówczas udział w rozprawie w innych salach (rozprawa rozproszona). Ponadto rozszerzono warunki zdalnego przesłuchania świadka (art. 177 k.p.k.). Wprowadzono także możliwość odbycia posiedzenia sądu penitencjarnego przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku, w wypadku gdy w posiedzeniu sądu penitencjarnego bierze udział skazany pozbawiony wolności. Wdrożenie tych rozwiązań w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 wpłynęło na zwiększenie efektywności i sprawności funkcjonowania sądów w warunkach wywołanych tym stanem. W tym kontekście uzasadnione wydaje się uchylenie wstrzymania biegu terminów przedawnienia karalności czynu i przedawnienia wykonania kary w sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe.
Powyżej opisana sprawa znalazła również odzwierciedlenie w praktyce Adwokata Joachima Rasska. Wobec pojawiających się poważnych wątpliwości co do konstytucyjności przepisu art. 15zzr’ cytowanej wyżej ustawy, w dniu 17 stycznia 2023 r. Adwokat Joachim Rassek wystąpił do Ministra Sprawiedliwości z odpowiednim wnioskiem o udzielenie informacji. W zależności od treści odpowiedzi Adwokat Joachim Rassek rozważy podjęcie dalszych kroków prawnych, w tym sformułowania skargi konstytucyjnej.
Informacja o dalszym przebiegu ukaże się w News niniejszej strony.
SĄD NAJWYŻSZY po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Karnej, w dniu 15 listopada 2022 r., wyrokiem z dnia 29 listopada 2022 r., sygn. akt IV KK 38/22, uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach, o sygn. akt IV K 99/15. Wyrok Sądu Najwyższego zapadł wobec wywiedzionej przez Adwokata Joachima Rasska kasacji od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego. Sąd Najwyższy przychylił się do tez i zarzutów zawartych we wniesionej przez Adwokata Joachima Rasska kasacji.
– 2007 r.
Mecenas Rassek reprezentował, jako obrońca oskarżonego, Mandanta, któremu organy ścigania postawiły zarzuty popełnienia szeregu przestępstw przeciwko Skarbowi Państwa, w tzw. „aferze paliwowej”. Także ten proces zakończył się pomyślnie dla Mandanta.
– 2006 r.
Adwokat Joachim Rassek bronił praw jednego z oskarżonych w głośnym procesie karnym, dotyczącym katastrofy budowlanej mającej miejsce w Katowicach w 2006 r. W postępowaniu tym Mandant został prawomocnie uniewinniony.